روی تخت بیمارستان بودم، مامانم کنارم بود با ذوق داشت دخترم رو نگاه می‌کرد، گفتم مامان می‌دونی شبیه کیه؟

- شبیه کی؟

- مادربزرگم

- مادربزرگ؟

- آره بخدا، نگاه کن، شبیه مادربزرگ...

یک بار دیگه زل زد به صورت دخترم...

از بیمارستان که اومدیم خونه، مادربزرگ اومده بود دیدنی م، مامانم دخترم رو داد بغلش و گفت .... می‌گه شبیه مادربزرگم

با همون حالت شوخ طبعی و شادش گفت نه، شکل خودته، خیلی خوشگله. بعد گفت بختش مثل من نباشه...

بغضم شکسته، اشکم بند نمیاد، دلم برات تنگ می‌شه مادربزرگ...

دخترم غمگین به اشک‌هام زل زده، ... یاد اون روز افتادم...

دارم خان ننه‌ی شهریار رو گوش می‌دم...

صبح ناهار رو بار گذاشتم کتری رو روشن کردم ، آبی به صورتم زدم تا برم سراغ خوندن

قبلش رفتم سراغ واتس آپ، مادربزرگ فوت کرد... لباس پوشیدم، بچه‌ها رو تو خونه گذاشتم در مراسم سوت و کور و غریبانه اش نیم ساعتی نشستم... دوست داشتم برای مراسم خاکسپاری ش باشم ولی مادر اجازه نداد و ازم خواست بخاطر کرونا همراهش نرم...

شاید یک روزی فرصت کردم و از خاطراتش نوشتم...

فعلا همین

بالاخره بعد از مدت‌ها طلسم شکست و سه فصل از روانشناسی عمومی‌پارسه رو خوندم

دیروز غروب دوستم کتاب هآمو آورد😑 حالا آسیب شناسی و فیزیولوژیک مدرسان رو پیدا نمی‌کنم ، نمی‌دونم کجا گذاشتمش

با خواهرم حرف زدم انرژیک بود و کمی‌آرامش گرفتم این یک ماهه استرس بیماری ش خیلی ذهنم رو بهم ریخته بود...

اوضاع خونه متشنج, صلح‌های موقت ناپایدار داریم و بیشتر از همه پسرم داره آسیب می‌بینه، ...

می‌خوام تو لاک خودم باشم...

از شنبه اگر باز به تردید نیفته درمانش رو داره شروع می‌کنه

تو لاک خودمم

نمی‌تونم برم دیدن هیچ کدوم

مادربزرگم چند روز بستری

بخش زیادی از خوشی‌های دوران کودکی م متصل به روزهای کنار اون بودن، ... دوست ندارم نباشه...

یه سری کتاب‌هام دست دوستم،

منتظر فرصت بودن آزمون استخدامی‌شو بده بعد کتاب‌ها رو بگیرم

حالا تا 9 آذر تمدید شده

دیشب یه لیستی از کتاب‌های در دست رو درآوردم

قرار شد باقی که دست دوستم خرد خرد برسونه دستم

بالاخره تموم شد

و دارم تلاش می‌کنم به سمت هدفم حرکت کنم

...

هیچ حسی ندارم...

فقط فکر می‌کنم کار درست و عاقلانه‌‌‌ای کردم